Het geeft toch een beetje een vreemd gevoel als je in de stad van de entertainment wakker te worden met het doel om een bedrijf te bezoeken. Maar we zijn niet voor niets op studiereis, dus bezoeken we vandaag het Games for Learning Institute (G4LI) aan de New York University (NYU). Omdat ik dit bedrijf heb voorbereid, gaf ik na het ontbijt een korte briefing. Daarna zijn we met de metro naar de NYU vertrokken. Ondanks dat we met 29 personen waren en we tijdens de spits reisden, ging het in- en uitstappen vloeiend. Het laatste stukje moesten we lopen door de regen, maar we kwamen het gebouw niet zomaar in. Blijkbaar moet je bij álle gebouwen in New York eerst langs een beveiligingsmannetje.

Ook het bedrijfsbezoek was typisch New York; de presentatie verliep snel, de directeur kwam snel even zijn verhaaltje vertellen, en voordat ik mijn verslag mag publiceren moet het eerst worden goedgekeurd door de NYU. Het doel van het instituut is om kinderen efficiënter te laten leren, door ze spelletjes te laten spelen. Erg interessant, en het leverde veel vragen op. Weer een erg geslaagd bedrijfsbezoek. Het bezoek eindigde met een rondleiding over de ‘campus’ van de NYU, waar we onder andere de bibliotheek hebben gezien.

Het was de bedoeling om als lunch wat te gaan eten bij een straattentje, maar door de regen werd er uitgeweken naar de McDonald’s. Een leuk gezicht, om met 30 netjes geklede mensen daar te zitten. Omdat alle vestigingen van dit ‘hamburgerrestaurant’ over WiFi beschikken, werd er uiteraard weer veel gebruik gemaakt van internet. In de vrije tijd die volgde ben ik met Sjoerd, Marije en Thomas op zoek gegaan naar een museum, in verband met het slechte weer. Het was de bedoeling om naar Guggenheim of Frick te gaan, maar het werd uiteindelijk het Metropolean Museum of Art. Interessant om te zien, en leuk dat er ook meerdere Van Goghs te zien waren. Daarna moesten we met de metro snel terug naar het hotel, om ons om te kleden voor de voorstelling van vanavond.

In onze netste kleding vertrokken we te voet naar een restaurantje om wat Italiaans te gaan eten. Alleen Ernst had niet meegekregen dat hij een das om moest, omdat hij ‘op het toilet zat’. Het eten was lekker, alleen verliep het toetje niet helemaal vlekkeloos. Daarna gingen we te voet naar 42nd Street, waar we vriendelijk door het personeel onthaald werden, waarschijnlijk omdat we één van de weinigen met pak aan waren. In de zaal ontmoetten we ook Michel, die de voorstelling met ons kwam bekijken. De voorstelling was echt fantastisch en overweldigend, met een grote hoeveelheid aan muziek, kostuums en mooie effecten. Een echt staaltje topentertainment, waarvan zelfs de niet-musicalfans enorm hebben genoten. Een groot deel van de groep sloot de avond af bij Latitude, waar het nog lang gezellig bleef 😉