Er staat weer een drukke dag op het programma, dus het was vroeg opstaan om te ontbijten met pannenkoeken. De meeste deelnemers moesten ook nog hun pak ophalen bij de stomerij, waardoor ik een paar minuten extra kon uitslapen. De bus bracht ons weer naar Silicon Valley, waar we een bezoek brachten aan CyberGlove Systems, een klein bedrijfje dat handschoenen maakt om bewegingen van de hand te meten. Omdat het een klein bedrijf is, kon de helft van de groep maar naar binnen. De andere helft mocht wachten bij de buren, waar we overigens ook maar een rondleiding kregen om de tijd te vullen. Erg interessant overigens! Terug naar de handschoen; deze werkt behoorlijk precies, en wordt met de hand gemaakt. Een vrij duur product dus. Het was inmiddels lunchtijd, dus had het bedrijf pizza’s voor ons geregeld. Een informele gelegenheid om even verder te praten, of even te genieten van de zon.

Op weg naar Stanford, een universiteit die bekend staat om zijn vooraanstaande onderzoek op onder andere IT. Wij gaan echter kijken naar de simulaties die worden gebruikt binnen de medical school. We hadden wat tijd over, dus reed de bus een extra rondje over de gigantische campus. Om een beeld te geven; de plattegrond past niet op één A4’tje. Het was dus ook even zoeken om het juiste gebouw te vinden, maar met wat hulp kon de buschauffeur het toch vinden. Bij de ontvangst bleek al meteen de bijzondere sfeer van deze top-universiteit; alles was professioneel voorbereid en het gebouw en de apparatuur was splinternieuw. Tijdens de inleiding door de decaan bleek dat er hier met state-of-the-art technologie wordt gewerkt, die we gedurende het bezoek mochten bekijken, en zelfs uitproberen. We werden opgedeeld in drie groepen, waarbij ik de rondleiding door het nieuwe gebouw heb gedaan. Daarbij hebben we gekeken naar simulaties van bijvoorbeeld een hart-echo, serious games, patiëntgesprekken en een operatiekamer. Er wordt veel gebruik gemaakt van poppen die veel technologie bevatten om realistische scenario’s te simuleren. Voorheen moesten artsen in opleiding oefenen op echte patiënten, nu kunnen ze dat eerst simuleren. Daarbij is het mogelijk om alles met vier camera’s per kamer op te nemen, en te allen tijde in één van de debriefing rooms te bekijken. Erg indrukwekkend om te zien allemaal, ik zou er geen problemen mee hebben om door een arts van Stanford geopereerd te worden 😉

Onze dag was nog niet voorbij, Ronald had namelijk een diner geregeld met het ‘Neigbours abroad committie’ van Palo Alto. Dit is een ‘sister city’ van Enschede, waardoor er goede banden ontstaan tussen de twee steden. We werden hartelijk ontvangen bij de voorzitter thuis, waar ook veel commissieleden en buren aanwezig waren. We hadden van te voren niet een goed idee wat we moesten verwachten, maar het bleek een erg gezellige avond te worden! Het was erg leuk om eens te praten met deze ‘normale Amerikanen’, die overigens allemaal wel een interessante achtergrond hebben. Zo heb ik gepraat met de uitvinder van de 64-bit geheugenchip, een bewaker van Alcatraz en een emeritus professor Engelse literatuur aan Stanford. Daarbij was er ook nog eens erg lekker eten, en nog betere, zelfgemaakte toetjes. De avond was dan ook snel voorbij, en door de inmiddels opgetreden vermoeidheid was het erg gezellig, maar later ook erg stil in de bus. We keken terug op een zeer geslaagde dag!