Vandaag is waarschijnlijk de drukste dag in het programma, alle mogelijke dagdelen zijn ingevuld door de commissie. Dat betekent dus vroeg opstaan, en ontbijten met pannenkoeken. Het eerste bezoek was gelukkig dichtbij, dus gingen we te voet naar het gebouw waar het Nederlandse Consulaat is gevestigd. Op de 31^e verdieping werden we hartelijk ontvangen door de Consul Generaal, onder het genot van heerlijke Hollandse broodjes en koffie. Overigens vrij bijzonder dat we met koffie ontvangen worden, dat is zeer ongebruikelijk bij de bedrijfsbezoeken. Het consulaat is recent verhuisd, en heeft nu een prachtig (echt prachtig!) uitzicht over de stad, de baai en de bruggen. Geen straf om hier twee uur door te brengen. De consul generaal begon met een algemeen verhaal over zijn functie, en de rol die the Netherlands Business Support Office (NBSO) heeft. Al snel gingen we over naar een cursus presenteren voor nieuwe ondernemers in de VS. Erg interessant om te praten over de cultuurverschillen die we de afgelopen weken hebben kunnen ervaren. Het is daarbij belangrijk om jezelf goed op de kaart te zetten met wat feitjes. Hierbij: Nederland is de nummer 4 investeerder in Californië, nummer 3 investeerder in de hele VS en we creëren 75.000 banen in de regio. Daarnaast zijn de VS de nummer 1 investeerder in Nederland. Dat maakt nog eens indruk! Er werd afgesloten met een wat meer informatie over de NBSO en wat ze voor studenten kunnen betekenen. Hoewel het bezoek niet direct gerelateerd was aan ons thema, was het zeer interessant vanuit het macro-onderzoek.

Op advies van de Consul Generaal hebben we als lunch een aantal pizzaslices gegeten bij een restaurantje, waarna de bus ons oppikte om op weg te gaan naar een volgend hoogtepunt van de reis: nVidia, producent van grafische kaarten. Ondanks dat het bedrijf een enorme campus heeft, kon de buschauffeur het bedrijf moeilijk vinden. Precies op tijd kwamen we aan bij de receptie, waar we – jaja, u lees het goed – een Non Disclosure Agreement moesten tekenen. Dat betekent dat we inhoudelijk niets mogen bloggen over wat we deze middag hebben gezien. Dan maar bloggen op meta-niveau 😛 Na een wandeling over de campus en langs de gigantische serverruimte werden we ontvangen met koffie en thee. De VP of Marketing vertelde ons over de producten van nVidia en de geschiedenis van het bedrijf. Na verloop van tijd kwam er een wat oudere man via een achterdeurtje de zaal binnen, hij bleek onze volgende spreker te zijn. Maar hij had geen haast, de marketingman mocht gerust nog een paar vragen beantwoorden. Onze volgende gast werd aangekondigd, vreemd genoeg deed onze host dat niet uit zijn hoofd. Slordig, dacht ik. Totdat bleek dat hij letterlijk twee minuten lang een CV aan het voorlezen was: titels, functies, respectabele aantallen artikelen, eredoctoraten, patenten etc. We hadden te maken de Chief Scientist, en Vice President van nVidia: Bill Dally. Wow! We waren zo onder de indruk, dat het ongemakkelijk lang duurde voordat we onze eerste vraag durfden te stellen. Maar daarna kwam de discussie los, en werd het een interessant uur. Hoewel ik niet alles begreep, snapte ik wel dat het een enorme eer was om met deze man te spreken. Hij zet duidelijk de lijnen uit voor de toekomst. Stipt op tijd werd er nog even een groepsfotootje gemaakt, en verdween hij weer. De dag werd afgesloten met een rondleiding over de campus, en een demo van de nieuwste 3d-bril. Helaas kan ik geen diepte zien, maar volgens de groep was het een bijzondere ervaring.

In de bus terug werd er druk nagepraat over de bijzondere bedrijfsbezoeken van vandaag. Complimenten aan Ronald dat hij dit weer heeft weten te regelen, het is normaalgesproken erg lastig om bij dit soort bedrijven binnen te komen. Leuk detail: tijdens de presentatie kwam even de mailbox van de nVidia-host voorbij, waarbij Pixel een eigen mapje bleek te hebben 🙂 Inmiddels was het in Nederland 12 uur ’s nachts gewest, en was de verjaardag van Ronald begonnen. Tijd voor een liedje dus.

Door de demo’s bij nVidia kwamen we wat te laat aan bij het restaurant, en bleken onze plaatsen al vergeven. Gelukkig werd er snel een alternatief geregeld, waardoor we in zaaltje in de kelder konden zitten. Niet de meest gezellige ruimte, maar met de groep dineren maakt dat wel weer goed. Na afloop heb ik met Sjoerd, Marije, Thomas en de commissie nog even een drankje gedaan in het café, en hebben we nagepraat over de studiereis. Het is onmogelijk om te beschrijven welk gevoel de reis bij de deelnemers oproept, en hoe bijzonder deze hele onderneming is. We hopen daarom ook dat we dit gevoel kunnen overbrengen naar Nederland, zodat iedereen die de mogelijkheid krijgen, ook de kans grijpt om mee te gaan met de volgende studiereis!