Het is alweer tijd om te vertrekken uit San Diego, een prettige stad om een tijdje te zijn. Na het ontbijt waren de koffers snel gepakt, en reden we voor de laatste keer het inmiddels bekende rondje om het hotel. In een oogwenk waren we de stad uit, en reden we op de brede Interstate 15 op weg naar Las Vegas. We zouden deze weg tot aan de eindbestemming kunnen volgen, maar we besloten via de Joshua Trees en Mojave woestijn te rijden. Uit voorzorg hebben we nog even getankt voordat we de woestijn inreden, wat makkelijker gezegd is dan gedaan. De betaalautomaat leek te crashen op Nils z’n credit card, en ook betalen via de medewerker lukte moeizaam. Na een minuut of tien was de tank toch gevuld, en konden we onze weg vervolgen.

Al snel zagen we de Joshua Trees verschijnen aan de kant van de weg. Een omweg via het park leek ons dus ook niet echt nodig. Tijd om te gaan lunchen, Twentynine Palms was het dorpje waar dat moest gebeuren. Het is zondag, dus de meeste winkels bleken gesloten; dan maar wat eten bij de Burger King. Na een paar fotootjes van de omgeving nam ik het stuur over, en reden we de Mojave woestijn in. Een erg mooie omgeving om te rijden, lange rechte wegen, geen tegenliggers en een prachtig uitzicht. We hebben dus regelmatig een stop gemaakt voor wat foto’s. Opvallend daarbij was het temperatuurverschil, soms was het gewoon koud om buiten te zijn, terwijl het een paar mijl later niet uit te houden was vanwege de hitte.

Om een uur of zes kwamen we aan in Las Vegas, waar we een nacht zullen blijven als tussenstop. Door een klein foutje in de navigatie kwamen we niet uit bij ons hotel, maar het begin van de Strip. Geen probleem, een mooi moment om hier alvast een stukje te rijden. Wat een gigantische drukte en nog meer casino’s dan ik me kon herinneren van de vorige keer. Bij ons hotel aangekomen bleek er iets niet helemaal goed gegaan met de reservering; we hadden twee kamers met een kingsize bed. Dat wordt wat lastig met vijf personen. De rest van het hotel bleek volgeboekt, dus moesten Thomas, Nils en ik het doen met de gehandicaptenkamer. Dat is overigens een normale kamer, met een iets grotere badkamer, geen probleem dus.

Ons plan was om wat te gaan eten aan de Strip, maar het bleek lastig om in de buurt te parkeren. Dus kozen we voor een Caribisch restaurantje iets buiten de strip. Dat bleek echter al volgeboekt, maar na 15 minuten was er toch een tafel voor ons klaar. Onze serveerster leidde ons echter naar een compleet ander zaaltje, dat helemaal leeg was. Na enkele ogenblikken begon er echter een band te spelen, jaja, onze eigen privé-band. 😀 Onder het genot van wat Caribische muziek hebben we heerlijk gegeten. Vervolgens zijn we te voet naar de Strip gegaan, dat bleek wat verder dan we hadden gedacht. Het resultaat was echter overweldigend, een immense drukte, overal licht, muziek en voorstellingen. We zijn natuurlijk ook even door een Casino is Ceasars Palace gelopen, waar Thomas zijn eerste dollar heeft vergokt. (hij had overigens een winst van 43%, maar daarmee was hij helaas niet tevreden :P). Daarna hebben we nog een bezoek gebracht aan The Venetian, een erg grappige ervaring. Het leek haast onmogelijk om dit casino- en shopping paradijs weer uit te komen, het bordje ‘casino’ was overal te vinden, maar de ‘exit’ niet. Het lukte ons uiteindelijk toch om buiten en bij de auto te komen. Tijd om te gaan slapen, morgen gaan we alweer op weg naar de Grand Canyon.