Na een goed ontbijt vertrokken we mooi op tijd richting de Grand Canyon. Onze autosleutel blijkt echter op afstand niet goed meer te reageren, dus besloten we even langs een Chrysler Dealer te rijden, die toch op de route ligt. Na een ingewikkelde analyseprocedure bleek dat we twee uur zouden moeten wachten voordat iemand ons zou kunnen helpen. Dan open we de auto voorlopig wel met de hand… Na een bezoekje aan de Apple Store en de supermarkt gingen we dan echt op weg. Als snel kwamen we aan bij de Hoover Dam, waar we een rondje hebben gereden. Het blijft indrukwikkend om te zien hoeveel water wordt tegengehouden door deze dam. Na ons bezoek reden we de staat Arizona en een nieuwe tijdzone binnen. Gevolgen voor ons horloge had het echter niet, omdat de Arizona niet aan zomertijd doet. Op een afgelegen parkeerplaats hebben we even een broodje gegeten, waarna we onze lange rechte weg vervolgden. Wel een mooi uitzicht overigens.

Rond half zes bereikten we Grand Canyon National Park. Er waren geen rangers bij de ingang aanwezig, dus we konden direct doorrijden. Er geldt op het park een speed limit van 25mph, dus echt snel gaat dat niet. Toen we bij onze uit de auto stapten bleek pas echt dat we in een compleet andere omgeving waren aangekomen, een heerlijk frisse lucht, maar wel behoorlijk koud! We werden hartelijk ontvangen door drie medewerkers van het park, die ons vertelden dat er maar plaats was voor vier personen op een kamer, terwijl we toch echt voor vijf hadden gereserveerd. Een extra bed was gelukkig snel geregeld. De lodge is verder prima, te vergelijken met een normale hotelkamer. Er is hier echter geen internet, mobiel bereik etc. Dat wordt dus afkicken de komende twee dagen!

Toen we een half uurtje later weer naar buiten liepen voor het eten was het al helemaal donker, met een prachtige sterrenhemel. Het bleek lastig om op het park te eten, de meeste restaurants hadden een lange wachttijd. We besloten dus ook maar in een plaatsje vlak bij het park te gaan eten. Op weg naar de auto werden we echter gewaarschuwd dat er beesten over de weg liepen. Dat leek wel mee te vallen, totdat we opeens overal herten en ander soortgelijke dieren in onze omgeving zagen. Die lopen hier dus gewoon over de weg om een beetje gras te eten. Een bijzondere ervaring! Buiten het park vonden we een aardig pizzarestaurant, waar de pizza’s weer veel te groot waren. Toch wisten Nils en ik het te presteren om samen de grootste pizza op te eten; lekker, maar erg veel. Buiten was het inmiddels nog verder afgekoeld tot het vriespunt, ik had niet verwacht dat we dat nog mee zouden maken. In onze warme lodge hebben we vervolgens nog een spelletje gespeeld, om vervolgens lekker te gaan slapen. Morgen gaan we een mooie wandeling maken door de canyon, ik ben benieuwd!