Precies op tijd stonden we op, zodat we de laatste minuten van het ontbijt konden meepakken. Ook nu was het ontbijt niet geweldig, maar voldoende om de ochtend door te komen. Onze koffers waren weer snel ingepakt, dus konden we op weg naar Las Vegas. Het is hier nog steeds koud, dus hopelijk heeft Vegas ons wat beter weer te brengen. Na het tanken merkte Nils dat het service-display de melding ‘change oil’ gaf. Er bleek voldoende olie aanwezig te zijn, dus belde ik met Alamo. Ze stelden ons gerust met de melding dat we nog zeker 1000 mijl konden rijden, en bij Bridgestone of Firestone de olie kunnen laten vervangen. Dat regelen we wel als we in Vegas zijn.

De trip duurde niet lang, dus met slechts één korte tussenstop kwamen we aan het begin van de middag aan op de Strip. We verblijven de komende twee nachten in het Riviera Hotel & Casino, dat is gelegen aan het noorden van de Strip. Het Riviera is een bekende naam in Vegas, maar dan wel voornamelijk 15 jaar geleden. Inmiddels ligt het een beetje buiten het drukke gebied, dus we merkten wat vergane glorie bij aankomst. Nadat we onze auto in de immense parkeergarage hadden gezet konden we inchecken. Dat duurde wat langer dan verwacht, we stonden zeker een half uur in de rij voordat een medewerker ons hielp met het inchecken bij de self-service automaat. Onze kamers bevonden zich in de noord-toren, waardoor we een prachtig uitzicht hadden over veel in-aanbouw zijnde hotels. De kamers waren verder prima; het grote nadeel was dat er geen (gratis) internet is. Voordeel: alle tijd om te genieten van deze stad!

We begonnen met een lunch van nacho’s, in het food court van ons hotel. Je kunt je echt dagen vermaken zonder het hotel te verlaten, dat is ongetwijfeld precies de bedoeling van de eigenaren. Voor ons een mooie gelegenheid om de eerste dollars in een fruitautomaat te stoppen. Iedereen verloor z’n dollar, maar ik wist na een paar minuten toch 350% winst te maken! Dat belooft veel goeds!?  Ik besloot voorlopig maar even te cashen…

Tijd voor serieuze zaken, de olie van onze auto moet vervangen worden. Daarnaast ontdekten we dat er vanmorgen een steen onze voorruit had geraakt, waardoor er een behoorlijke bast in was gekomen. Helaas kon de eerder genoemde Firestone ons niet verder helpen, en werden we doorverwezen naar de lokale Alamo. Aan de telefoon kwam een medewerker met het geniale idee om de auto maar gewoon even om te ruilen. Het bleek wat lastig om Alamo te vinden zonder goede kaart, maar na een uurtje rondrijden konden we toch onze auto inleveren. Na wat Halloween Candy konden we zonder problemen doorlopen om een nieuwe auto uit te kiezen. Het werd dezelfde auto, maar dan wel een gloednieuwe versie met slechts 4000 mijl op de teller, én met nieuwe-auto-geur. Goede service van Alamo! De avond begon inmiddels te vallen in Vegas, dus hebben we wat pizzaslices gegeten in één van de vele food courts aan de strip.

Dit weekend zijn veel deelnemers van Pixel in Las Vegas, dus belden en sms’ten we wat mensen om elkaar deze avond te ontmoeten. Het was de bedoeling om allemaal rond 21:30 uur te verzamelen, maar het lopen van drie mijl van noord naar zuid bleek och wat langer te duren dan we hadden gedacht. Gelukkig waren de anderen ook wat verlaat, zodat we rustig het zuiden van de strip konden verkennen. We ontmoetten Mark, Ties, Jasper en Thomas op de bekende brug tussen MGM en New York, New York. De anderen zouden zich later bij ons voegen, maar we hebben ze niet meer gezien. Het werd een bijzondere avond, waarin we veel casino’s en hotels hebben bezocht. Het blijft een vreemd gevoel als je gebruik maakt van allerlei gangenstelsels, loopbruggen, trams en treintjes en de uitgang maar niet kunt vinden. Alles is er op gericht om mensen te laten gokken. Dat hebben we dan ook maar gedaan, met ons vooraf bedachte budget. Soms was het een mooie winst, soms was er een vervelend verlies. Maar dan was er altijd wel een serveerster die een ‘gratis’ drankje van het casino aanbood. De tijd gaat dan ook erg snel als je aan het gokken bent, en voordat we het door hadden was het half vier ’s nachts. Tijd om ons verlies te nemen, en terug naar het hotel te gaan. Mark was zo aardig om ons met de auto naar het hotel te brengen en af te zetten bij de Valet parking. Wat een luxe!