Ondanks dat we in een cabin zaten, was het toch een koude nacht, we waren blij dat we niet in een onverwarmde tent zaten. Vanwege het winterseizoen was er geen ontbijtbuffet, dus aten we wat broodjes bij de Coffee Corner. Dat was lekker, maar het ontbijt bestond wel uit erg veel chocola. Genoeg brandstof voor onze lange wandeling voor vandaag dus. Onze auto was niet aangevallen door beren, dus konden we bij de supermarkt wat extra inkopen doen voor vandaag. Met de parkshuttle gingen we naar het begin van onze wandeling; de Mist Trail. Tijdens de rit voerden we een typsich Amerikaans gesprekje met twee bezoekers die al vaker in het park waren geweest. Het is leuk om te zien dat je hier altijd wel een (oppervlakkig) gesprekje kunt voeren met een Amerikaan, ze zijn altijd enthousiast om iets te vertellen, en geïnteresseerd in wat je aan het doen bent.

Het is goed weer om te wandelen, een graad of 10 met zon. Het begin van de klim was eenvoudig, met zowaar een geasfalteerde weg. We konden al snel genieten van een mooi uitzicht op de twee watervallen die we vandaag van dichtbij gaan bekijken, en ook andere watervallen in de omgeving waren goed zichtbaar. Bijzonder voor deze tijd van het jaar; het had blijkbaar veel gereged de afgelopen tijd, normaalgesproken doen ze het nu niet. De eerste waterval hadden we snel bereikt, en we besloten de tijd te nemen om hier even te lunchen. We waren niet alleen, naast een aantal toeristen waren er ook veel eekhoorns die een graantje mee wilden pikken. Schuw voor mensen zijn ze niet, dus het kostte ons aardig wat moeite om ze weg te jagen.

De klim naar de tweede waterval (Nevada Fall) was een stuk minder makkelijk, het ‘pad’ ging stijl omhoog, en bestond soms alleen uit wat op elkaar gestapelde rotsen. Onderweg zagen we een dier bewegen, en snel verdwijnen; vermoedelijk was het een mountain lion. Na een vermoeiende klim kwamen we aan bij de top van de Nevada Fall, en was er even tijd om foto’s te maken en uit te rusten. Een aanwezig stelletje raadde ons aan om niet dezelfde weg terug te nemen (naar beneden is waarschijnlijk nog lastiger met dit ‘pad’), maar de John Muir trail te neme. Deze wandeling is wat langer, maar gaat ook minder stijl naar beneden, en heeft een makkelijker pad. We willen graag heelhuids beneden aankomen, dus we besloten deze rustige route te nemen; dat zorgde ook voor nieuwe mooie uitzichten over het park. Mijn telefoon heeft van dit laatste stukje een mooi grafiekje gemaakt.

Om een uurtje of vier waren we terug bij de shuttlebus, blij dat we even konden zitten. In onze cabin hebben we gedoucht en uitgerust van deze wandeling. Rond een uur of zes gingen we weer op weg naar het food court, waar precies dezelfde maaltijden als gisteren werden geserveerd. Een burger deze keer dan maar. Het viel ons hier op dat bijna alle medewerkers van het park ‘bijzonder’ zijn, allemaal vrij oud, en een typische uitstraling; moeilijk te omschrijven verder. Terug op de kamer hebben we weer een potje black jack gespeeld. Het bleek dat we vlak buiten onze cabin toch internet hebben, dus we hebben buiten snel even onze mail gecheckt. De kou weerhield ons ervan om daar lang te blijven, dus ook vanavond zijn we weer op tijd gaan slapen.