Home
Subscribe to RSS Updates
November 7, 2010 at 08:25

Dag 36: Halloween

Posted by in Dagverslag

Om zeven uur pakten we de laatste spullen in onze koffer, en waren we klaar om via Death Valley op weg te gaan naar Yosemite National Park. Thomas merkte echter op dat we via een aantal wegen gingen rijden die in sommige seizoenen gesloten zijn. Via internet was er geen informatie beschikbaar, dus belden we met een automatische telefoonbeantwoorder, die ons wist te vertellen dat de Tioga Road (120 East) inderdaad gesloten is vanwege het weer. Dat konden we ons in het warme Vegas toch niet voorstellen. We besloten toch het zekere voor het onzekere te nemen, en via het zuiden om het park heen te rijden. Vervelend gevolg is dat we Death Valley moeten missen. Het is vandaag overigens Halloween, een feestdag waarbij kinderen verkleed langs de deuren gaan om snoep te verzamelen. In Vegas merkten we duidelijk dat alle thema’s waren afgestemd op dit feest, maar onderweg merkten we er weinig van. We hadden dan ook niet de drukst bevolkte gebieden te pakken…

Onderweg kochten we wat boodschappen, we hadden niet veel tijd, dus hebben we ontbeten en geluncht in de auto. De route was niet erg bijzonder, het landschap veranderde langzaam van een woestijn in een bosrijke omgeving. Toch redelijk op tijd kwamen we aan bij het Yosemite National Park. Dat betekende echter niet dat we al konden inchecken, we moesten nog een uur langzaam rijden door het park voordat we Curry Village hadden bereikt. Tijdens het inchecken had de vrouw achter de balie medelijden met ons dat we geen verwarming in onze tent zouden hebben, de temperatuur zou het vriespunt gaan bereiken. Een tent mét verwarming was helaas niet meer beschikbaar, dus besloten we maar te upgraden naar een ‘cabin’. Natuurlijk kregen we ook hier wat Halloween Candy mee, en konden we naar onze cabin. Dat bleek een soort mini-huisje te zijn, waar precies genoeg bedden pasten naast de kleine badkamer en heater. Prima geregeld dus, iedereen blij! Gelukkig hoefden we geen koffers te sjouwen, we hadden onze bagage al in kleine tassen gestopt als voorbereiding op de tenten. Overigens moest de auto wel helemaal eten- en geurvrij zijn, in verband met de beren die over het park rondlopen. Ze schijnen auto’s open te breken als ze vermoeden dat er een lekker hapje te halen valt.

Uit de informatie die we bij het inchecken hadden gekregen bleek duidelijk dat het winterseizoen er aan begint te komen; de meeste faciliteiten zijn gisteren gestopt. Dat betekende dat we niet in de buurt van onze cabin kunnen dineren en ontbijten, maar daarvoor moeten uitwijken naar Yosemite Village Lodge. Gelukkig is dat eenvoudig te bereiken met de auto, dus even later stonden we in de cafetaria van het park, waar we een keuze konden maken uit pasta, pizza of een burger. Om een uurtje of acht waren we terug op onze kamer, waar we even moesten nadenken wat we zouden gaan doen. Er is hier namelijk geen internet, geen tv, geen mobiel bereik en nauwelijks stroom voor laptops! Dat is toch even wennen 😛 We besloten ons Las Vegas gevoel dan nog maar even door te zetten, door een paar potjes Black Jack te spelen met de kilo’s klein muntgeld uit onze portemonnees. Het werd een gezellige avond, maar om iets over 10 was het toch tijd om te gaan slapen. Vroeg voor ons doen, maar wel goed als voorbereiding op de wandeling die we morgen gaan maken door het park. Op zoek naar de watervallen!

2 Comments Tags: , |
November 6, 2010 at 07:17

Dag 35: Shopping!

Posted by in Dagverslag

Dat was een gezellige avond gisteren! Onze wekker ging dus pas om half 12, met het gevoel dat we best nog even hadden kunnen doorslapen. We hadden echter afgesproken om te gaan brunchen, dus een uurtje later stonden we aan het buffet van de ‘champagnebrunch’ van ons hotel. Er was een ruime keuze en het eten was erg lekker; de champagne sloegen we maar even over. Gelukkig hadden we alle tijd om even op te starten, en ons klaar te maken voor de rest van de dag. Nils had gisteren de tip gekregen om een outlet te gaan bezoeken in het zuiden van Vegas. Met de auto gingen we er heen, en konden we zien hoe Nils alle winkels leeg kocht, terwijl we zelf ook zo hier en daar een bescheiden aankoop konden doen.

De avond brachten we weer door op het zuiden van de strip. We hebben een burger gegeten in het Studio Café van MGM, waar we ook onze auto hadden geparkeerd (tip!). Vannacht was het niet gelukt om de fonteinenshow van het Bellagio te bekijken, nu slaagde onze poging gelukkig wel. Erg mooi om te zien hoe er ieder kwartier weer een nieuwe manier gevonden wordt om licht, geluid en water met elkaar te combineren. Ach, en als we toch bij het Bellagio in de buurt zijn, kunnen we ook best een gokje wagen. Na een uurtje kon ik de avond financieel neutraal afsluiten, maar met gratis drankje natuurlijk :P. Het was helaas alweer tijd om terug te gaan naar het hotel, omdat we morgen erg vroeg moeten vertrekken richting Yosemite. Nadat onze koffers waren gepakt, was het dan ook vroeg tijd om te gaan slapen.`

1 Comment Tags: |
at 06:37

Dag 34: What happens in Vegas…

Posted by in Dagverslag

Precies op tijd stonden we op, zodat we de laatste minuten van het ontbijt konden meepakken. Ook nu was het ontbijt niet geweldig, maar voldoende om de ochtend door te komen. Onze koffers waren weer snel ingepakt, dus konden we op weg naar Las Vegas. Het is hier nog steeds koud, dus hopelijk heeft Vegas ons wat beter weer te brengen. Na het tanken merkte Nils dat het service-display de melding ‘change oil’ gaf. Er bleek voldoende olie aanwezig te zijn, dus belde ik met Alamo. Ze stelden ons gerust met de melding dat we nog zeker 1000 mijl konden rijden, en bij Bridgestone of Firestone de olie kunnen laten vervangen. Dat regelen we wel als we in Vegas zijn.

De trip duurde niet lang, dus met slechts één korte tussenstop kwamen we aan het begin van de middag aan op de Strip. We verblijven de komende twee nachten in het Riviera Hotel & Casino, dat is gelegen aan het noorden van de Strip. Het Riviera is een bekende naam in Vegas, maar dan wel voornamelijk 15 jaar geleden. Inmiddels ligt het een beetje buiten het drukke gebied, dus we merkten wat vergane glorie bij aankomst. Nadat we onze auto in de immense parkeergarage hadden gezet konden we inchecken. Dat duurde wat langer dan verwacht, we stonden zeker een half uur in de rij voordat een medewerker ons hielp met het inchecken bij de self-service automaat. Onze kamers bevonden zich in de noord-toren, waardoor we een prachtig uitzicht hadden over veel in-aanbouw zijnde hotels. De kamers waren verder prima; het grote nadeel was dat er geen (gratis) internet is. Voordeel: alle tijd om te genieten van deze stad!

We begonnen met een lunch van nacho’s, in het food court van ons hotel. Je kunt je echt dagen vermaken zonder het hotel te verlaten, dat is ongetwijfeld precies de bedoeling van de eigenaren. Voor ons een mooie gelegenheid om de eerste dollars in een fruitautomaat te stoppen. Iedereen verloor z’n dollar, maar ik wist na een paar minuten toch 350% winst te maken! Dat belooft veel goeds!?  Ik besloot voorlopig maar even te cashen…

Tijd voor serieuze zaken, de olie van onze auto moet vervangen worden. Daarnaast ontdekten we dat er vanmorgen een steen onze voorruit had geraakt, waardoor er een behoorlijke bast in was gekomen. Helaas kon de eerder genoemde Firestone ons niet verder helpen, en werden we doorverwezen naar de lokale Alamo. Aan de telefoon kwam een medewerker met het geniale idee om de auto maar gewoon even om te ruilen. Het bleek wat lastig om Alamo te vinden zonder goede kaart, maar na een uurtje rondrijden konden we toch onze auto inleveren. Na wat Halloween Candy konden we zonder problemen doorlopen om een nieuwe auto uit te kiezen. Het werd dezelfde auto, maar dan wel een gloednieuwe versie met slechts 4000 mijl op de teller, én met nieuwe-auto-geur. Goede service van Alamo! De avond begon inmiddels te vallen in Vegas, dus hebben we wat pizzaslices gegeten in één van de vele food courts aan de strip.

Dit weekend zijn veel deelnemers van Pixel in Las Vegas, dus belden en sms’ten we wat mensen om elkaar deze avond te ontmoeten. Het was de bedoeling om allemaal rond 21:30 uur te verzamelen, maar het lopen van drie mijl van noord naar zuid bleek och wat langer te duren dan we hadden gedacht. Gelukkig waren de anderen ook wat verlaat, zodat we rustig het zuiden van de strip konden verkennen. We ontmoetten Mark, Ties, Jasper en Thomas op de bekende brug tussen MGM en New York, New York. De anderen zouden zich later bij ons voegen, maar we hebben ze niet meer gezien. Het werd een bijzondere avond, waarin we veel casino’s en hotels hebben bezocht. Het blijft een vreemd gevoel als je gebruik maakt van allerlei gangenstelsels, loopbruggen, trams en treintjes en de uitgang maar niet kunt vinden. Alles is er op gericht om mensen te laten gokken. Dat hebben we dan ook maar gedaan, met ons vooraf bedachte budget. Soms was het een mooie winst, soms was er een vervelend verlies. Maar dan was er altijd wel een serveerster die een ‘gratis’ drankje van het casino aanbood. De tijd gaat dan ook erg snel als je aan het gokken bent, en voordat we het door hadden was het half vier ’s nachts. Tijd om ons verlies te nemen, en terug naar het hotel te gaan. Mark was zo aardig om ons met de auto naar het hotel te brengen en af te zetten bij de Valet parking. Wat een luxe!

No Comments Tags: , |
November 4, 2010 at 08:07

Dag 33: Sunrise and sunset

Posted by in Dagverslag

We gaan vandaag Zion en Bryce bezoeken, dus zijn we vroeg opgestaan. We hadden ons echter niet gerealiseerd dat door het tijdverschil de zon een uur later onder zou gaan, maar dat betekent dat we in ieder geval lekker veel tijd hebben voor beide parken. Het ontbijt bleek Engels, maar niet echt goed te zijn. Buiten bleek het extreem koud te zijn (-4 graden), waardoor onze voorruit bevroren was! Er was geen krabber in de auto aanwezig, dus heeft Nils de ruit schoon gekregen met een hotelpasje.

Met de verwarming aan vertrokken we om 8 uur naar Zion. Bij aankomst kregen we via de ouderwetse AM-radio (normaal luisteren we blijkbaar via de satelliet!) informatie over het park. Nadat we de $25 entree hadden betaald, konden we onze auto parkeren; vervoer over het park gaat per shuttlebus om het milieu te sparen. Bij het Visitor Center bleek dat er meer mensen zoals wij maar beperkt de tijd hebben, zodat we eenvoudig konden kiezen voor de ‘Zion in less than three hours’-tour. We begonnen bij The Court of the Patriarchs, waar we een eerste uitzicht hadden over de mooie natuur, water, bomen en rotsen. Het busje bracht ons snel verder naar The Weeping Rock, waar 800 tot 1200 jaar oud water uit de rotsen komt regenen en een kleine waterval vormt. Onze tour zou hier eigenlijk alweer eindigen, maar we hadden wat tijd over (de geplande tijden waren duidelijk afgestemd op langzame Amerikanen) om de laatste stop mee te pakken; the Temple of Sinawava. We konden daar de splitsing van de kloof bekijken, en een mooi stukje lopen. Helaas was ons bezoek te kort om de Angels Landing trail te lopen, die helemaal naar de top van de bergen leidt.

Met de auto gingen we door het park op weg naar Bryce. Onderweg kwamen zagen we een andere studiereisgroep nog voorbij rijden, vlak voordat we de tunnel ingingen. Onderweg bleek nog eens hoe mooi en groot het park is. Vlak buiten het park, in Mount Carmel, hebben we bij de lokale Subway geluncht. We werden geholpen door vriendelijk personeel, dat gezellig stond mee te zingen met de muziek. Snel door naar Bryce, dat op afstand al goed herkenbaar is aan de aparte kleur van de rotsen. We parkeerden onze auto bij het Sunset point, met de bedoeling om de Sunset trail te lopen, en hopelijk later deze middag de zonsondergang mee te maken. Het was erg mooi om door deze omgeving rond te lopen, de kleuren van deze zandstenen rotsen zijn erg bijzonder. We waren snel klaar met het eerste deel van de route, dus besloten we een extra stuk door te lopen, zodat we bij Sunrise point uitkwamen.

Het was echter veel te vroeg om de zon onder te zien gaan, dus lasten we een extra stop op de terugweg in; Cedar Breaks National Monument. Dit was een behoorlijke klim door de bergen, waarbij we hoogtes tot 8000 foot bereikten. De temperatuur paste zich goed aan, we hebben bijna het nulpunt meegemaakt, waardoor er ook veel sneeuw langs de kant van de weg lag. Precies op tijd kwamen we – bij toeval – langs het Sunset point, zodat we de zon mooi achter de bergen onder konden zien gaan. In het donker reden we terug naar Cedar City, waar we uit het enorme aanbod van fastfood kozen voor een hamburger van McDonald’s. Terug in het hotel bekeken we de foto’s van vandaag, typten we een blogje en lazen we de verhalen van andere groepen. We gingen op tijd slapen, morgen gaan we naar Las Vegas!

1 Comment Tags: , , , |
October 31, 2010 at 08:20

Dag 32: GMT-7+1

Posted by in Dagverslag

Vandaag verlaten we de Grand Canyon alweer en gaan we op weg naar Cedar City. Na een lange nacht en veel slaap was het alweer tijd om de koffers in te pakken. Na het uitchecken hebben we ontbeten bij de naastgelegen cafetaria. Vrij duur, maar wel een aardig ontbijt. We verlaten het park via de oost-uitgang, zodat we een behoorlijk stuk langs de canyon konden rijden. Bij Desert View konden we gelukkig nog even tanken (de benzine was echt bijna op), en hebben we nog even van het uitzicht over de canyon genoten, weer compleet anders vanaf dit punt. Het was nog steeds erg koud, dus na de nodige foto’s zijn we snel weer in de auto gestapt. Onderweg veranderde het landschap snel, bergen, woestijn en bosachtig gebied wisselden elkaar af.

In afgelegen motel/restaurant langs de kant van de weg hebben we geluncht met een grote sandwich of burger. De medewerkers en bezoekers waren typisch te noemen. Er hingen wat geweren aan de muur, en sommigen hadden deze ook gewoon bij zich. Legerkleding kon ook niet ontbreken. Snel door naar Utah dus, waar we onze horloges moesten aanpassen naar de nieuwe tijdzone. Nouja, beter gezegd: naar de zomertijd. Het tijdverschil met Nederland is nu 8 uur. We hadden het hotel niet op de kaart opgezocht, dus we wisten niet precies waar we moesten zijn in Cedar City. Gelukkig stonden er ruim voor aankomst al grote borden van veel hotels, zodat we wisten welke afslag we moesten nemen. In het stadje aangekomen bleek het uit niet veel meer te bestaan dan hotels en fastfoodketens.

Rond 18 uur kwamen we aan bij ons hotel, waar de kamers weer prima bleken te zijn. Op één detail na; de deurklink van onze kamer brak continu af zodra je probeerde de deur te openen. Gelukkig hadden we al snel een techniek gevonden om de deur toch te kunnen openen. Opvallend is ook dat deze omgeving erg gelovig is, tijdens onze aankomst waren er meerdere kerkdiensten in het hotel bezig. Daarnaast bleek in het hotel ook een Engels restaurant te zitten, en aangezien we geen zin hadden in fastfood besloten we daar maar te gaan eten. De kaart was opvallend uitgebreid, dat kan haast niet goed zijn. Het eten bleek ook van matige kwaliteit, maar door onze uitgebreide lunch waren we ook niet erg hongerig. Na afloop heb ik nog snel even m’n was gedaan. Daarnaast hadden we ‘eindelijk’ weer internet, en hebben we de hotels voor Las Vegas en Sacramento geboekt. In Las Vegas zitten we aan de strip (!) en in Sacramento hebben we – hoe verrassend – weer een Holiday Inn Express. Ook konden we de blogs van de afgelopen dagen plaatsen, en de verhalen van de andere studiereisdeelnemers te lezen, erg leuk!

1 Comment Tags: , |
at 07:45

Dag 31: Bright Angel

Posted by in Dagverslag

Vandaag gaan we een wandeling maken door de Grand Canyon. Na een ontbijtje onze kamer en inkopen bij de supermarkt, hebben we bij het Visitor Center een mooie route uitgezocht om te gaan wandelen. Na het doorlezen van de veiligheidstips startten we om 10:45 uur met de Bright Angel trail, de 3-mile versie. Het bleek een prachtige dag om te wandelen; de zon scheen, en de temperatuur was goed (rond de 12 graden).

De afdaling begon best stevig, maar het pad was goed te belopen. Er waren echter geen hekjes om het pad af te zetten, die had ik gezien het land eigenlijk wel verwacht, gelukkig zorgde het voor een extra mooi uitzicht. Opvallend was ook het aantal lopers dat alweer omhoog ging, het is blijkbaar een populair pad om ’s ochtends te wandelen. Na drie kwartier hadden we anderhalve mijl erop zitten, en kwamen we bij het eerste rustpunt aan. Omdat bijna het hele pad in de schaduw ligt, koelden we snel af, dus na snel wat eten en drinken gingen we weer verder. Het uizicht werd steeds mooier, en af en toe hadden we ook een stukje zon. Na nog eens drie kwartier lopen bereikten we ons eindpunt, de drie mijl. Hier hebben we lekker in de zon even wat snacks kunnen eten. Voordat we vanochtend vertrokken konden we in een maquette onze trail zien in vergelijking met de hele canyon. Ondanks dat we drie mijl hebben gelopen, is dat nog maar een piepklein stukje van de hele kloof, heel bijzonder om te zien.

Om 1 uur begonnen we aan de weg terug omhoog. Alle informatie waarschuwde ons dat de klim een stuk zwaarder zou zijn dan de afdaling, en ongeveer twee kuur zo lang zou duren. We begonnen fanatiek aan de eerste meters, maar al snel begonnen we te hijgen, en pasten we ons aan naar een lekker rustig wandeltempo. De klim was inderdaad best zwaar, zeker het laatste stuk. We hebben dus regelmatig even een pauze gehouden om snel even iets te eten/drinken. Niet te lang, want het begon ook alweer best koud te worden. Opvallend genoeg bereikten we na drie kwartier de anderhalve mijl alweer, en stonden we om 14:45 alweer boven. We hadden de klim maar net iets langzamer gedaan dan de afdaling!

We gebruikten onze laatste energie om naar de auto te lopen, om vervolgens de hele middag lekker niks te doen, en een beetje bij te komen van onze hike. Toch vonden we dat we de zonsondergang moesten meemaken, dus rond half zes stonden we weer bij de canyon. Het duurde echter wat lang voordat de zon echt onder ging, dus gingen we snel door naar één van de restaurantjes op het park. We waren op tijd, dus geen wachtrij vandaag. Wel genoeg personeel overigens, we hadden een speciale dedicated medewerker voor het bijvullen van het tafelwater. Er was even wat onduidelijkheid over wat we zouden gaan eten, waardoor ik naast mijn steak een voorgerecht en tussendoor ook nog eens een salade geserveerd kreeg. Op zich geen probleem, van zo’n wandeling krijg je wel honger. 🙂 Na het eten hebben we nog even rondgelopen door de gift-shop, waar ook WiFi aanwezig bleek te zijn. Na het snel checken van onze mail zijn we terug gegaan naar de kamer, waar we nog even een filmpje hebben gekeken.

1 Comment Tags: , |
October 28, 2010 at 05:18

Dag 30: Fresh, cold air

Posted by in Dagverslag

Na een goed ontbijt vertrokken we mooi op tijd richting de Grand Canyon. Onze autosleutel blijkt echter op afstand niet goed meer te reageren, dus besloten we even langs een Chrysler Dealer te rijden, die toch op de route ligt. Na een ingewikkelde analyseprocedure bleek dat we twee uur zouden moeten wachten voordat iemand ons zou kunnen helpen. Dan open we de auto voorlopig wel met de hand… Na een bezoekje aan de Apple Store en de supermarkt gingen we dan echt op weg. Als snel kwamen we aan bij de Hoover Dam, waar we een rondje hebben gereden. Het blijft indrukwikkend om te zien hoeveel water wordt tegengehouden door deze dam. Na ons bezoek reden we de staat Arizona en een nieuwe tijdzone binnen. Gevolgen voor ons horloge had het echter niet, omdat de Arizona niet aan zomertijd doet. Op een afgelegen parkeerplaats hebben we even een broodje gegeten, waarna we onze lange rechte weg vervolgden. Wel een mooi uitzicht overigens.

Rond half zes bereikten we Grand Canyon National Park. Er waren geen rangers bij de ingang aanwezig, dus we konden direct doorrijden. Er geldt op het park een speed limit van 25mph, dus echt snel gaat dat niet. Toen we bij onze uit de auto stapten bleek pas echt dat we in een compleet andere omgeving waren aangekomen, een heerlijk frisse lucht, maar wel behoorlijk koud! We werden hartelijk ontvangen door drie medewerkers van het park, die ons vertelden dat er maar plaats was voor vier personen op een kamer, terwijl we toch echt voor vijf hadden gereserveerd. Een extra bed was gelukkig snel geregeld. De lodge is verder prima, te vergelijken met een normale hotelkamer. Er is hier echter geen internet, mobiel bereik etc. Dat wordt dus afkicken de komende twee dagen!

Toen we een half uurtje later weer naar buiten liepen voor het eten was het al helemaal donker, met een prachtige sterrenhemel. Het bleek lastig om op het park te eten, de meeste restaurants hadden een lange wachttijd. We besloten dus ook maar in een plaatsje vlak bij het park te gaan eten. Op weg naar de auto werden we echter gewaarschuwd dat er beesten over de weg liepen. Dat leek wel mee te vallen, totdat we opeens overal herten en ander soortgelijke dieren in onze omgeving zagen. Die lopen hier dus gewoon over de weg om een beetje gras te eten. Een bijzondere ervaring! Buiten het park vonden we een aardig pizzarestaurant, waar de pizza’s weer veel te groot waren. Toch wisten Nils en ik het te presteren om samen de grootste pizza op te eten; lekker, maar erg veel. Buiten was het inmiddels nog verder afgekoeld tot het vriespunt, ik had niet verwacht dat we dat nog mee zouden maken. In onze warme lodge hebben we vervolgens nog een spelletje gespeeld, om vervolgens lekker te gaan slapen. Morgen gaan we een mooie wandeling maken door de canyon, ik ben benieuwd!

1 Comment Tags: , |
at 05:17

Dag 29: Desert

Posted by in Dagverslag

Het is alweer tijd om te vertrekken uit San Diego, een prettige stad om een tijdje te zijn. Na het ontbijt waren de koffers snel gepakt, en reden we voor de laatste keer het inmiddels bekende rondje om het hotel. In een oogwenk waren we de stad uit, en reden we op de brede Interstate 15 op weg naar Las Vegas. We zouden deze weg tot aan de eindbestemming kunnen volgen, maar we besloten via de Joshua Trees en Mojave woestijn te rijden. Uit voorzorg hebben we nog even getankt voordat we de woestijn inreden, wat makkelijker gezegd is dan gedaan. De betaalautomaat leek te crashen op Nils z’n credit card, en ook betalen via de medewerker lukte moeizaam. Na een minuut of tien was de tank toch gevuld, en konden we onze weg vervolgen.

Al snel zagen we de Joshua Trees verschijnen aan de kant van de weg. Een omweg via het park leek ons dus ook niet echt nodig. Tijd om te gaan lunchen, Twentynine Palms was het dorpje waar dat moest gebeuren. Het is zondag, dus de meeste winkels bleken gesloten; dan maar wat eten bij de Burger King. Na een paar fotootjes van de omgeving nam ik het stuur over, en reden we de Mojave woestijn in. Een erg mooie omgeving om te rijden, lange rechte wegen, geen tegenliggers en een prachtig uitzicht. We hebben dus regelmatig een stop gemaakt voor wat foto’s. Opvallend daarbij was het temperatuurverschil, soms was het gewoon koud om buiten te zijn, terwijl het een paar mijl later niet uit te houden was vanwege de hitte.

Om een uur of zes kwamen we aan in Las Vegas, waar we een nacht zullen blijven als tussenstop. Door een klein foutje in de navigatie kwamen we niet uit bij ons hotel, maar het begin van de Strip. Geen probleem, een mooi moment om hier alvast een stukje te rijden. Wat een gigantische drukte en nog meer casino’s dan ik me kon herinneren van de vorige keer. Bij ons hotel aangekomen bleek er iets niet helemaal goed gegaan met de reservering; we hadden twee kamers met een kingsize bed. Dat wordt wat lastig met vijf personen. De rest van het hotel bleek volgeboekt, dus moesten Thomas, Nils en ik het doen met de gehandicaptenkamer. Dat is overigens een normale kamer, met een iets grotere badkamer, geen probleem dus.

Ons plan was om wat te gaan eten aan de Strip, maar het bleek lastig om in de buurt te parkeren. Dus kozen we voor een Caribisch restaurantje iets buiten de strip. Dat bleek echter al volgeboekt, maar na 15 minuten was er toch een tafel voor ons klaar. Onze serveerster leidde ons echter naar een compleet ander zaaltje, dat helemaal leeg was. Na enkele ogenblikken begon er echter een band te spelen, jaja, onze eigen privé-band. 😀 Onder het genot van wat Caribische muziek hebben we heerlijk gegeten. Vervolgens zijn we te voet naar de Strip gegaan, dat bleek wat verder dan we hadden gedacht. Het resultaat was echter overweldigend, een immense drukte, overal licht, muziek en voorstellingen. We zijn natuurlijk ook even door een Casino is Ceasars Palace gelopen, waar Thomas zijn eerste dollar heeft vergokt. (hij had overigens een winst van 43%, maar daarmee was hij helaas niet tevreden :P). Daarna hebben we nog een bezoek gebracht aan The Venetian, een erg grappige ervaring. Het leek haast onmogelijk om dit casino- en shopping paradijs weer uit te komen, het bordje ‘casino’ was overal te vinden, maar de ‘exit’ niet. Het lukte ons uiteindelijk toch om buiten en bij de auto te komen. Tijd om te gaan slapen, morgen gaan we alweer op weg naar de Grand Canyon.

1 Comment Tags: , , |
October 24, 2010 at 09:26

Dag 28: Stop, Police!

Posted by in Dagverslag

Een soort van uitslapen, we zaten pas na negen uur aan het ontbijt. Vandaag staan één of twee state parken op de planning, om een wandeling te maken. Nadat we onze geschikte schoenen hadden aangetrokken en de auto hadden afgetankt, vertrokken we naar het Cuyamaca Rancho State Park. Vlak voordat we bij het park aankwamen, kochten we bij een afgelegen store alvast de lunch; helaas hadden we weinig keuze, dus het werden crackers en nootjes.

Bij één van de informatiepunten van het park kochten we een dagpas, en kregen we een warm welkom van de aanwezig park ranger; met een plattegrond, en veel praktische tips. Een tweede ranger herhaalde vervolgens nog eens alle tips, totdat bleek dat we eindelijk helemaal niet op de goede plek waren. Gelukkig volgde een uitgebreide routebeschrijving naar het startpunt van onze hike, op weg naar Stonewall Peak. Helaas was deze berg in mist gehuld, waardoor we weinig konden zien tijdens het lopen. Na een uurtje of twee kwamen we aan bij de top van de berg. Het was er relatief koud, dus we hebben snel onze crackers opgegeten. Ondertussen hebben we nog een praatje gemaakt met twee ervaren Amerikaanse hikers, die nog een aantal tips voor ons hadden in de andere parken die we gaan bezoeken. Tijdens de afdaling begon de bewolking op te lossen, en kwam de zon zelfs tevoorschijn. Eindelijk uitzicht! 🙂

Na twee uur en ruim vier mijl lopen kwamen we weer aan bij de auto. Het plan was om nog langs Lake Morena te gaan, maar dat bleek wat tegen te vallen. Dus terug naar San Diego, via de 74, een weg die vlak langs de Mexicaanse grens loopt. En dat hebben we geweten; de grens was duidelijk herkenbaar door het grote hek en regelmatig kwamen we politieauto’s van ‘border patrol’ tegen. Halverwege de weg reden we opeens een fuik in van de politie, waarbij alle auto’s even moesten stoppen. Wij zagen er blijkbaar niet Mexicaans genoeg uit om gecontroleerd te worden, dus konden we rustig onze weg vervolgen door het bergachtige landschap. We hadden bedacht om wat te gaan eten in Old Town, maar hier bleek niet echt iets te zitten. Ook Mission Bay was geen succes, dus probeerden we Coronado, het schiereiland van San Diego. Veel luxe restaurants, maar we konden zowaar iets binnen ons budget vinden. We hebben er een heerlijke burrito hebben we nog een wandeling gemaakt over het strand. Daarna terug naar het hotel, om weer even twee blogjes te typen, en een aflevering van Oh Oh Cherso te kijken. Morgen weer vroeg op: we gaan naar Las Vegas!

1 Comment Tags: , |
at 08:29

Dag 27: Zoo

Posted by in Dagverslag

Vandaag gaan we de San Diego Zoo bezoeken. Weer vroeg opstaan dus, en ontbijten met een beter continental breakfast dan we gewend zijn. Nils reed ons in een uurtje naar het park waar de dierentuin ligt. De kaartjes kochten we bij de self-service automaat, zodat we makkelijk naar binnen konden. De San Diego Zoo is één van de grootste dierentuinen ter wereld, dus hebben we hele dag kunnen vullen met 4000 dieren die er aanwezig zijn. Het park staat bekend om de grote populatie koalaberen, en is één van de weinige dierentuinen waar panda’s leven. Daarvoor moesten we ook even in de rij staan, maar we hadden daardoor wel een mooi uitzicht op de twee exemplaren die een stuk bamboe aan het eten waren. We sloten ons bezoek af met een zeeleeuwenshow.

Ondanks dat we enigszins vermoeid waren van het slenteren door het park besloten we vanavond toch naar La Jolla te gaan. Dit is één van de rijkere delen van San Diego, en heeft ligt aan zee. Al snel hadden we een leuk burgerrestaurant gevonden, dat een beetje tussen fast-food en een diner inzit. De burgers waren erg groot, maar ook erg lekker. Na een wandeling over de pier en een groepsfototje gingen we met de auto terug naar het hotel. Dat bleek wat lastiger dan gedacht, de route naar de snelweg werd niet aangegeven. We hadden geen kaart, dus we hebben een aantal willekeurige rondjes door de stad gereden. Via een bergje konden we uiteindelijk de snelweg bereiken.

We waren mooi op tijd terug in het hotel. Het plan was om nog even de stad in te gaan, maar we besloten toch maar op onze kamer te blijven. Tijd om weer wat blogjes te typen 🙂

1 Comment Tags: , , |
« Older Entries
Newer Entries »

© 2010 Johan Noltes – Pixel 2010 USA: Study Tour on games and simulations

WordPress theme by Develop Daly